Oslo draait volledig om de bijzondere vredesakkoorden die in 1993 werden getekend in Oslo, tussen Israel en de Palestijnen. De film toont hoe het onwaarschijnlijke Noorse echtpaar Mona Juul & Terje Rød-Larsen de Israëli’s en Palestijnen ervan overtuigde om samen te komen in een historisch landhuis in een Scandinavisch bos om hun geschillen uit te praten onder het genot van traditionele visgerechten en het drinken van overvloedige hoeveelheden drank.
De muziek komt van de hand van Jeff Russo en celliste Zoë Keating, en alleen voor de openingsscène van de film verdienen ze al een lading awards. De openingsscène van de film “Oslo” begint niet in Noorwegen, maar in een ongewoon besneeuwd Midden-Oosten. Beelden van geweld in Israël, Gaza en de Westelijke Jordaanoever worden afgewisseld met beelden van een Europese vrouw die met een om haar nek geknoopte hoofddoek door Gaza zwerft. De onheilspellende soundtrack klinkt steeds harder naarmate het geweld toeneemt, totdat de kijkers de vrouw in een auto van de Verenigde Naties zien die rechtstreeks wordt geraakt door een projectiel, gegooid door een kleine Palestijnse jongen die daarna wordt neergeschoten door een Israëlische soldaat. Mona besluit daarna met haar man dat het tijd is voor actie.
De muziek van Russo en Keating is indringend, prachtig en maakt een diepe indruk op de film.
