Sonya Belousova & Giona Ostinelli – The Witcher

Netflix begon het jaar met een homerun van jewelste: The Witcher. De serie, gebaseerd op het gelijknamige boek (en de bijbehorende videogames), dook recht in het gat dat Game Of Thrones achterliet. De wereld van Witchers, heksen en monsters liet de fans genieten van een heerlijke fantasy wereld. De muziek van Belousova en Ostinelli behield de lijn tussen folk, klassiek en veel orkestraal geweld. Een heerlijke score!

Ludwig Göransson – TENET

Göransson zet zijn ongelofelijke carriere moeiteloos door in 2020 met zijn score voor The Mandalorian (het tweede seizoen) en Tenet. De nieuwe Christopher Nolan film laat een ongekend spektakel en de score van Göransson sluit hier moeiteloos bij aan. De score is voornamelijk elektronisch maar bevat ook veel orkestraal geluid, dat Göransson moeiteloos verweeft tot een fantastisch geheel.

Tip: niet in de auto luisteren, want de boetes zullen hoog zijn!

Lorne Balfe – His Dark Materials (Season 2)

Lorne Balfe is dit jaar ongekend productief geweest, op afstand wel te verstaan. De score voor His Dark Materials is ook volledig op afstand opgenomen en waar nodig met social distancing tussen de spelers. Waar normaal het gehele orkest in 1 ruimte zit, is elke sectie dit keer apart opgenomen en later samengevoegd. Het doet gelukkig niks af aan de kwaliteit van de score. Seizoen 1 was al een grote persoonlijke favoriet vanwege de vele prachtige thema’s, maar seizoen 2 doet het nog even dunnetjes over!

Daniel Pemberton – Rising Phoenix

Rising Phoenix is een andere documentaire die veel indruk heeft gemaakt dit jaar. De docu verteld het verhaal van de oorsprong en opkomst van de Paralympics, het Olympische toernooi voor personen met een verstandelijke of lichamelijke handicap. Pemberton weet een prachtige score af te leveren die in mijn ogen pér-fect bij de Paralympiers past. Wat ik bedoel is perfect te horen in het nummer “Rome 1960, The First Paralympics”. Een delicaat en breekbaar thema dat naadloos overgaat in een bad-ass thema. Want dat zijn de Paralympiers, stuk voor stuk bad-asses!

Blake Neely – Greyhound

Daar is ‘ie dan, mijn persoonlijke nummer 1 van het jaar 2020. Het is dan ook een perfect storm voor mij: Tom Hanks (favoriete acteur), een Tweede Wereldoorlog film (een fascinatie) en een score met veel actie maar ook een verbluffend hoofdthema dat de kwetsbaarheid en kracht van het hoofdpersonage laat horen: “But At What Cost?”

De film verteld het verhaal van de overtocht van de soldaten over de Atlantische Oceaan en het gebied waar ze niet beschermd zijn tegen de U-Boats van de Duitsers. De USS Greyhound, van kapitein Hanks, wordt geteisterd door een U-Boat van een Duitse commandant die dat ook laat weten. Aan het eind van de film lukt het de soldaten veilig naar ‘de overkant’ te krijgen, en de innerlijke strijd laat componist Blake Neely prachtig horen. Het euforische van ‘het is gelukt’, en het emotionele van ‘maar wat heeft het voor deze jongens van net 18 voor zin gehad… But At What Cost?

Mijn absolute nummer 1 van dit jaar!